Inmiddels werkt hij daar als theatertechnicus en geeft bovendien iedere maandagochtend op locatie les aan eerstejaars studenten PE.
Waarom heb je destijds voor deze studie gekozen?
“Ik wist eigenlijk al heel snel dat ik dit wilde doen. In groep 8 van de basisschool had ik de hoofdrol in de eindmusical, maar ik vond die jongen die daar achter de techniek zat veel interessanter. Hij vertelde dat hij PE studeerde aan SintLucas. Tijdens mijn hele middelbare schooltijd was vervolgens duidelijk: dit wil ik ook gaan doen! Ik heb wat apparatuur gekocht, ben op feestjes gaan draaien en deed het licht; mijn eerste stappen in de podium- en evenemententechniek.”
Wist je ook meteen vanaf het begin dat je in het theater wilde werken?
“Om heel eerlijk te zijn, heb ik in het begin van mijn studie zelfs gedacht om ermee te stoppen. Ik had destijds ook nog een goede topsportcarrière als MMA-vechter (Mixed Martial Arts, red.) en dat deed ik fulltime. Op SintLucas had ik zelfs geregeld dat ik bij sommige lessen niet aanwezig hoefde te zijn, zodat ik twee keer per dag kon trainen. Ik wilde eigenlijk gewoon een diploma halen en daarna zou ik doorgaan in de sport, gecombineerd met een bijbaantje dat daarbij paste. Helaas kreeg ik aan het einde van mijn studie blessures aan mijn knieën en dat wilde maar niet herstellen. Het was verstandiger om er even een jaar tussenuit te gaan, het te laten herstellen en dan weer op te pakken. Maar na dat jaar had ik helemaal geen zin meer in die sport en net op dat moment vroegen ze bij het Parktheater of ik daar wilde komen werken. Hoewel ik ‘het vak’ eigenlijk niet meer zo leuk vond, heb ik dat toch gedaan, want bij het Parktheater was het altijd hartstikke gezellig. En zo is mijn liefde voor het vak ook weer helemaal teruggekomen.”
Wat houdt je werk precies in?
“Ik ben theatertechnicus en in de basis betekent dit dat ik verantwoordelijk ben voor de technische realisatie van alle voorstellingen, evenementen en verhuringen. Alles wat te maken heeft met licht, geluid, decor en ook video tegenwoordig. Dat bereid ik voor, bijvoorbeeld het opbouwen van een decor. Ik voer het uit, bijvoorbeeld het geluid tijdens een voorstelling en uiteindelijk breken we het ook weer allemaal af. Ik had niet echt een specialisme tijdens mijn studie, maar in corona-tijd heb ik me verdiept in videotechniek. We hadden toen veel live streams, niemand vond dat leuk om te doen en ik ben in dat gat gedoken. Ik heb er zelfs nog een cursus voor gevolgd. Inmiddels is het aantal live streams weer een stuk minder geworden, maar we doen ze nog wel regelmatig in verzorgingstehuizen onder de noemer ‘Samen Thuis’, zodat mensen daar niet per se de deur uit hoeven om toch van een voorstelling te kunnen genieten.”
Hoe kijk je terug op jouw tijd bij SintLucas?
“Goed! Ik heb het eigenlijk altijd wel naar mijn zin gehad bij SintLucas. Ik heb zelfs nog steeds vrienden uit die tijd. Wat ik zo prettig vond, was dat er altijd veel vrijheid was. In mijn tweede leerjaar belemmerde me dat zelfs misschien een beetje, omdat ik de sport toen veel leuker vond, maar ik heb alles gelukkig toch gehaald. Er kon gewoon altijd heel veel. Als je ergens wilde gaan werken, was er altijd wel iets te regelen. Ik merk dat ook nu ik hier lesgeef, dat studenten zich vrij voelen om bepaalde dingen te vragen. Bij SintLucas kun je gewoon je eigen leertempo volgen.”
Hoe bevalt het lesgeven?
“Elke maandagochtend geef ik van 9.00-12.30 uur les aan eerstejaars PE-studenten, echt hartstikke leuk om te doen! Het mooie is dat ze eigenlijk blanco beginnen en door het jaar heen zie je ze groeien. In het begin leren ze hoe ze een lamp moeten inhangen en aan het einde weten ze hoe ze een voorstelling moeten opbouwen. Soms kunnen studenten zelfs bij voorstellingen in het Parktheater meedraaien. ‘The Laughing Lizard’ is een comedy-avond, die tien keer per jaar plaatsvindt, waar studenten zich voor kunnen aanmelden. Met z’n tweeën draaien ze dan zo’n voorstelling onder leiding van een van de technici van het Parktheater. Dat zijn waardevolle leermomenten.”
Waar ben je het meest trots op?
“De eigen producties hier vind ik het leukste om te doen. Een aantal jaar geleden heb ik een voorstelling gemaakt met de Eindhovense actrice Margôt Ros. De samenwerking tussen ons twee was echt super. Uiteindelijk is de voorstelling zelfs nog gaan touren en ik heb hem geschikt gemaakt daarvoor. Zelf ben ik niet meegegaan, maar de laatste voorstelling vond weer in het Parktheater plaats en dat begeleidde ik uiteraard. Overigens tour ik, naast mijn vaste baan bij het Parktheater, nog wel als ZZP’er bij andere voorstellingen, maar ik organiseer ook techno-evenementen, ik ben DJ en ik zit in het Nachtcollectief van Eindhoven.”
Is er iets op SintLucas dat je geleerd hebt waar je nog steeds iets aan hebt?
“Ik denk dat ik het meeste toch wel bij het Parktheater heb geleerd, gewoon in de praktijk. Op school krijg je natuurlijk veel theorie, maar het blijft echt een praktijkvak. Wat me wel is bijgebleven is dat in het eerste jaar onze leraar zei: ‘Je kunt nog zo’n goede technicus worden, het begint toch vooral bij het sociaal zijn.’ Netwerken is echt heel belangrijk, zeker voor ZZP’ers, en als je goed kunt omgaan met mensen word je veel sneller op klussen gezet of aangenomen. In het theater komt het erop neer dat je iedere dag ‘nieuwe’ collega’s hebt als er weer een nieuw gezelschap binnenkomt waarmee je moet samenwerken. Je hebt een veel fijnere dag als dat goed verloopt. Iets wat ik ook meegeef aan onze stagiaires die ik begeleid.”
Door: Brigitte Koolen
Fotografie: Melvin van Liebergen